คนไม่มีลูกนั้น ถือว่าเป็นคนมีบุญมาก เพราะเหตุผลหลาย อ ย่ า ง หนึ่งในนั้นเลยคือ มีลูกหนึ่งคนกว่าจะ เ ลี้ ย ง ให้โตได้ กว่าจะส่งให้เรียนจบ กว่าจะดูแลจนกว่าเขาจะดูแลตัวเองได้ ต้องใช้เงินเท่าไหร่กัน
เชื่อว่าหลายคนคงคิดที่ อ ย า ก จะมีลูก แต่ถ้าหากคุณได้อ่านบทสนทนาต่อไปนี้แล้วนั้น คุณอาจจะเปลี่ยนความคิดก็ได้
ถาม : คือตัวดิฉันเองไม่มีลูกเป็นของตัวเอง ที่เป็นแบบนี้เป็นเพราะดิฉันไม่มีบุญใช่ไหมเจ้าคะ
พระอาจารย์ : มีซิโยม คนที่ไม่มีลูกจะเป็นคนที่ไม่มีบุญได้ อ ย่ า ง ไร อาตมาบอกไว้ตรงนี้เลยว่า คนที่มีลูกนะเป็นคนที่มี ก ร ร ม ให้ลองถามเขาดูสิ
ถาม : ทำไมคนที่มีรูปถึงมี ก ร ร ม ล่ะคะ
พระอาจารย์ : ก็เพราะว่าเลี้ยงลูกมันเป็น ทุ ก ข์ ยังไงล่ะ เดี๋ยวลูกก็ดื้อ เดี๋ยวลูกก็ไม่เชื่อฟัง ทำอะไรก็ไม่ได้ดั่งใจ ลูกจะไปทำอะไรให้เกิดความเสียหายขึ้นมา สุดท้ายแล้วพ่อแม่ก็จะกลายเป็นทุ ก ข์ เปล่าๆ
พ่อแม่ก็ต้องมาคอยรับผิดชอบ คอยรับ ก ร ร ม ที่ลูกได้ก่อ ค่อยจ่ายเงินจ่ายค่าเสียหาย ก็ไม่ใช่ของสนุกเลยต้องหาเงินหาทองมาให้มีใช้อยู่ตลอดเวลา
ลูกนี่ไม่ต้องหาเลย อ ย า ก จะได้เงินอะไรก็แบมือ อ ย่ า ง เดียวขอ อ ย่ า ง เดียว
พ่อแม่นี่กว่าจะหาเงินมาได้สักบาทนี่ต้องเหนื่อย ย า ก ถ้าไม่มีลูกก็ไม่ต้องมาหาเงินมาเลี้ยงลูกให้ เ ห นื่ อ ย
เนี่ยเขาถึงเรียกว่าเป็น ทุ ก ข์ คนที่ไม่มีลูกหน่ะเรียกว่าเป็นคนมีบุญ เรา อ ย่ า ไปมีเลยดีกว่า
ลูกล่ะเข้าใจไหม เราเป็นลูกก็ได้แต่ อ ย่ าไปมีลูกก็แล้วกัน โตไปก็บวช บวชแล้วสบายไม่ต้องมาเลี้ยงลูกให้ ทุ ก ข์
ถาม : ถ้ามีคนสองคน คนหนึ่งมีลูกแล้วอีกคนนึงไม่มีลูก คนที่มีลูกเขาก็เลี้ยงลูกไปด้วยความ ทุ ก ข์ แล้วก็แก่ไปทั้งคู่ แล้วตอนบั้นปลายชีวิตคนที่มีลูก เขาได้ลูกดีก็จะดูแลพ่อแม่ ย า ม เจ็บ ไ ข้ ได้ ป่ ว ย แต่คนที่ไม่มีลูกก็ไม่มีคนดูแล แล้วใครจะมี ก ร ร ม มากกว่ากันคะ
พระอาจารย์ : คนที่ไม่มีลูกหน่ะสบาย เพราะจะได้พึ่งตนเองได้ จะรู้จักพึ่งตนเอง ถ้าพึ่งไม่ได้ก็จากไป ก็ไม่เป็นไรยังไงก็ต้องไปอยู่ดี
แล้วก็โอกาสที่จะได้ลูกดีมันก็มี น้ อ ย มาก โอกาสได้ลูกไม่ดีมันจะมีมากกว่า แล้วจะมาเสียอกเสียใจมากกว่าคนที่ไม่มีลูก
คนที่ไม่มีลูกเขาก็ต้องเตรียมตัวพึ่งตัวเขาเอง เมื่อเขาไม่มีใครมาพึ่งแล้วเขาอยู่กันได้ เขาก็พร้อมที่จะไป
อ ย่ า ง เป็นพระนี่ก็ไม่มีลูกใช่ไหม ก็เตรียมตัวเตรียมใจจากไปอยู่เรื่อยๆ ถึงเวลาไปก็ไป
ลูกศิษย์มันจะดูแลหรือไม่ดูแลก็ช่วยไม่ได้ มันก็บังคับให้เราต้องพึ่งตัวเอง
สาธุ สาธุ
ต้นไม้ถ้าลูกมันรสไม่ดี ก็มีแต่คนจะ โ ค่ น ต้นทิ้ง ไม่มีใครคิดจะบำรุงรักษาไว้ ตรงข้ามถ้าลูกมันรสดี
ทั้งหวานทั้งมัน เจ้าของก็ อ ย า ก ใส่ปุ๋ยรดน้ำพรวนดิน ทะนุถนอมให้คงต้นอยู่นานๆ
ต้นไม้จะอายุยืนได้รับการบำรุง รั ก ษ า ดีเพียงไร ขึ้นอยู่กับลูกของมัน
คนเราก็เช่นกัน ถ้าลูกทำดี คนทั้งหลายก็ชมมาถึงพ่อแม่ว่าเลี้ยงลูกดี ความสุขกายสบายใจก็ติดตามมาเพราะลูก บุญกุศลความดีก็ไหลมาเพราะลูก
แต่ถ้าลูกทำชั่ว คนทั้งหลายก็แช่งด่ามาถึงพ่อแม่ด้วยเหมือนกัน
พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงชี้ว่า สิริมงคลของคนที่เป็นพ่อแม่อยู่ที่ลูก และในทางตรงข้าม
ถ้าไม่ป้องกันแก้ไขให้ดีแล้ว อั ป ม ง คลก็จะมาจากลูกนั่นเหมือนกัน
ขอบคุณที่มา พระอาจารย์ สุ ช า ติ อ ภิ ช าโต
