หลังสร้างบุญแล้ว ในช่วงอุทิศบุญ นอกจากน้อมอุทิศบุญ ส่งบุญให้พ่อแม่ ครูบาอาจารย์แล้ว ควรกล่าวขอ อ โ ห สิ ก ร ร ม หากเราได้เคยล่วงเกินท่าน ทั้งที่เจตนา ไม่เจตนา รู้ตัวหรือไม่รู้ตัวก็ตาม
หรืออาจเคยพลั้งพลาดในภพก่อน รวมถึงคนที่เราเคยเบียดเบียนเขาไม่ว่าจะเป็น ท รั พ ย์ กาย วาจา ใจ
หลักนั้นไม่ได้อยู่คำพูดที่ ส ว ย หรู ภาษาสวยอะไรทั้งสิ้น ให้มาจากใจที่สำนึกผิดและ อ ย า ก ขอขมา ขอโทษที่ครูบาอาจารย์ท่านแนะนำคือ ตั้งนิมิตใน จิ ต เหมือนเรากำลังกราบเท้าพ่อแม่ ครูบาอาจารย์ คนที่เราเคยเบียดเบียนเขา
“ขอน้อมอุทิศบุญที่ข้าพเจ้าทำในครั้งนี้และทุกภพชาติ รวมเป็นมหาบุญกุศลเพื่อชดใช้ ห นี้ เวร ห นี้ ก ร ร ม ที่ข้าพเจ้าเคยเบียดเบียน เคยล่วงเกิน เคยพลั้งเผลอทั้งที่ เ จ ต น า และไม่เจตนา บัดนี้ข้าพเจ้ารู้สำนึกแล้ว ขอโปรดยก โ ท ษ ให้ อ โ ห สิ ก ร ร ม แด่ข้าพเจ้าด้วยเทอญ…”
สั้นๆ แต่มาจากความ จ ริ ง ใจ หมั่นทำทุกครั้งหลังสร้างบุญ เวรจะค่อยๆ ระงับ แต่กรรมที่เราทำเราก็ต้องรับ จะหนักหรือเบาอยู่ที่ ก ร ร ม ที่เราทำมา
เราต้องรู้ความจริงว่า ไม่มีใครใหญ่เกิน ก ร ร ม และหนี ก ร ร ม พ้น และทุก ก ร ร ม มีเวลา มีลำดับ มีหน้าที่ในการส่งผล
ก ร ร ม ดีใหม่ บุญใหม่ในชาติปัจจุบัน ก ร ร ม ดีใหม่หากมีกำลังมากจะส่งผลก่อน
ครูบาอาจารย์ท่านจึงแนะ ถ้า อ ย า ก มีชีวิตดี ทำความดีให้มาก ให้บุญมาช่วยทันในชาตินี้
คนที่เข้าใจในกฏแห่ง ก ร ร ม จะรู้ทันทีว่า สู้ด้วยบุญแล้วจะดี จะรอดแน่นอน
ขอบคุณที่มา t o r thammarak.com
