หากคุณเป็นคนซื่อสัตย์ เวลาจะคัดสิ่งที่ดีให้กับคุณเอง

วันนี้เรามีบทความดีๆ มาฝาก เรื่องมีอยู่ว่า

“ ซื่อสัตย์ ” ถูก หนุ่มน้อยนามว่า “ฉลาด” ทิ้งลงทะเล ซื่อสัตย์ พ ย า ย า ม ว่ายน้ำจนมาถึงเกาะแห่งหนึ่ง เมื่อขึ้นฝั่งได้ ซื่อสัตย์ก็นอนพักอยู่บนหาดทราย พ ย า ย า ม คิดหาวิธีที่จะกลับขึ้นฝั่ง

ในใจซื่อสัตย์คิด คือ จะมีเรือของใครผ่านมาทางนี้บ้าง อยู่ๆ ซื่ อสัต ย์ก็ได้ยินเสียงเพลงแว่ว มาแต่ไกล จึงรีบลุกขึ้นและมองไปยังต้นเสียงนั้น มีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเกาะนี้ บนเรือลำนั้นมีธงผืนเล็กโบกสะบัดอยู่ บนธงนั้นเขียนคำว่า “ค ว า ม สุ ข” ที่แท้เป็นเรือของความสุขนั่นเอง

ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียก “ความสุข ๆ ผมคือซื่อสัตย์ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม?” เมื่อความสุขได้ยิน ก็พูดกับซื่อสัตย์ว่า..

“ไม่ได้ๆ หากผมพาคุณขึ้นมาด้วยผมจะหมดสุข คุณดูสิคนมากมายในสังคมยุคนี้ เวลาพูดควา มจริงแล้ว กลับไม่มีควา มสุขเลย ขอโทษนะซื่อสัตย์ผมรับคุณขึ้นมาไม่ได้!” พูดเสร็จ ค ว า ม สุ ข ก็จากไป

ผ่านไปสักครู่หนึ่ง “ตำแหน่ง” ก็ผ่านมา… ซื่ อสัต ย์ตะโกนเรียกตำแหน่ง “ตำแหน่ง ๆ ผมคือซื่อสัต ย์ ผมขออาศัยเรือของคุณขึ้นฝั่งได้ไหม?” ตำแหน่งพอได้ยิน ก็รีบหันหัวเรือให้ห่างออ กไป และพูดว่า

“ไม่ได้ ๆ คุณจะขึ้นมาอยู่กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหม ตำแหน่งที่ผมได้มานั้นมัน ย า ก เ ย็ น สักเพียงใด หากผมพาคุณมาอยู่ด้วย เดี๋ยวผมก็สูญเสียตำแหน่ง ยังไงผมไม่ขออยู่ร่วมกับคุณ”

ซื่ อสัต ย์น้ำตาคลอเบ้า มองตำแหน่งที่รีบออกเรือจากไปอย่างสิ้นห วัง รู้สึกสับสนในตนเองเป็นอย่างยิ่ง แต่ยังคงต้องรอต่อไป

อยู่ๆ เรือลำหนึ่ง บรรทุก “แ ข่งขั น” เป็นจำนว นมากผ่านมา “ซื่ อสัต ย์” จึงตะโกนเรียก “แ ข่ ง ขั น ๆ ผมขอขึ้นเรือของคุณได้ไหม?”

“คุณเป็นใคร คุณมีประโยชน์แค่ไหนกับพวกเรา?” แข่งขันตะโกนถามมา ซื่อสัตย์ไม่ อ ย า ก พูดอะไรมาก เพราะเกรงว่าจะพลาดโอกาส เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมาแต่ซื่ อสัต ย์ก็คือซื่ อสัต ย์ “ผมคือซื่อสัตย์” “ห๊า! คุณคือซื่อสัตย์ หากพวกเรามีคุณอยู่ด้วย เราจะ แ ข่ ง ขั น เอาชนะอะไรกับใครที่ไหนได้ ” พูดเสร็จ ก็หันหัวเรือจากไปอย่างรวดเร็ว

ซื่อสัตย์เริ่มสิ้นหวังนั่งคอตก แต่อยู่ๆ ก็มีน้ำเสียงอันเมตตาดังขึ้นว่า “ลูกจ๋า ขึ้นเรือเถิด!” เมื่อซื่ อสัตย์เงยหน้าขึ้นมอง ก็เห็นผู้เฒ่าผมขาวโพลนคนหนึ่งยืนอยู่บนเรือ

“ฉันคือผู้เฒ่าแห่งกาลเวลา” “ทำไมท่านต้องมาช่วยผมครับ?” ซื่ อ สั ต ย์ ถามออ กไปด้วยความสงสัย

“มีแต่กาลเวลาเท่านั้นที่รู้ว่าซื่อสัตย์มีค่ามากเพียงใด” ผู้เฒ่าแห่งกาลเวลาพูดด้วยรอยยิ้ม

ซึ่งในขณะที่ผู้เฒ่าแห่งกาลปรากฎตัว เรือของ ควา มสุข ตำแหน่ง แ ข่งขั น ต่างก็ล่มอยู่กลางทะเล ผู้เฒ่าจึงบอกพวกนั้นที่เรือล่มว่า

“เจ้าทั้งหลายจงจำไว้ หากปราศจากซื่ อสัตย์แล้ว ค ว า ม สุ ข จะอยู่ได้ไม่นาน ตำแหน่งที่ได้มาก็เป็นตำแหน่งจอมปลอม การแข่งขันก็มีแต่จะล้มเหลวไม่เป็นท่า” พูดเสร็จผู้เฒ่าก็พาซื่อสัตย์พายเรือผ่านพวกนั้นไป

ขอบคุณที่มา n i c e co n t e n t th

Facebook Comments