พอแ ฟ น เเก่ ไม่สวยก็เลิกคบ

ความรักนั้น เกิดได้กับคนทุกระดับ ทุกฐานะ ถ้าได้พบเจอคู่แท้ก็ดีไป แต่บางคู่อยู่กันแบบคู่ ก ร ร ม คู่ เ ว ร อยู่ไม่เป็นสุข เพราะๆๆๆ ข้ออ้างเต็มไปหมด วันนี้เรามาดูตัว อ ย่ า ง ดีดีของคู่รักคู่หนึ่งค่ะ

เป็นเรื่องของคู่รักคู่หนึ่งที่อยู่ด้วยกันมาเนิ่นนาน โดยเริ่มต้นนั้นสามีทำงานเป็นช่างปูนในหมู่บ้านชนบทแห่งหนึ่ง ทำงานได้ระยะหนึ่งก็ได้เลื่อนขั้น เ ลื่ อ น ตำแหน่งกลายเป็นหัวหน้าช่างปูน

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ได้ก่อร่างสร้างตัวจนเป็นบริษัทรับเหมาก่อสร้าง ที่มีเป็นของตนเอง ต่อมาบริษัทของเขาก็ ก ล า ย เป็นบริษัทใหญ่ที่มีชื่อเสียง

และได้พบปะสัง ส ร ร ค์ กับผู้คนมากขึ้น มีสังคมมากขึ้น และสิ่งนี้เองเป็นจุดเริ่มต้นของการเปลี่ยนแปลง และพบกับสิ่งที่ยั่วยุกิเ ล สในใจของเขา

พักหลังเมื่อกลับถึง บ้ า น มา เขามองรูปร่างลักษณะหน้าตาของ ภ ร ร ย า ตนเองก็รู้สึกเหนื่อยหน่าย เบื่อ และนึกถึงช่วงอดีตที่ลำบาก ย า ก จ น และเขาก็คิดว่าชีวิตคู่ของเขาทั้ง ส อ ง คนคงจะสิ้นสุดลงตรงนี้แล้ว

เขาจึงได้ฝากเงินในบัญชีให้กับ ภ ร ร ย า เขา 10 ล้าน ซึ่งเขาคิดว่า เพียงพอต่อการเริ่มต้นชีวิตใหม่ ซื้อบ้านใหม่ เขาได้วางแผนชีวิตให้ ภ ร ร ย า ของเขา

เพราะถ้าหากเขาไม่ทำแบบนี้เขาจะรู้สึกแย่ และรู้สึกว่าเป็นคนไม่มีความรับผิดชอบ และเขาไม่ต้องการให้ ภ ร ร ย า ลำบากหากเขาขอแยกทาง

สุดท้ายเขาก็ได้มาพูดคุยกับ ภ ร ร ย า เธอยอมรับและรับฟังข้อเสนอด้วยแววตาที่สงบและถ่อ มตน เมื่อถึงกำหนดที่ต้อง ย้ า ย ออก ในช่วงบ่ายโมงเขาบอกกับ ภ ร ร ย า ว่าจะกลับมาช่วยเก็บของ และเป็นการจบในการใช้ชีวิตที่อยู่ร่วมกันมากว่า 20 ปี

ตลอดช่วงบ่ายเขาทำงานด้วยจิตใจว้าวุ่น รีบกลับมาบ้านก็พบว่า ภ ร ร ย า ไม่อยู่แล้ว พบเพียงแต่กุญแจบ้านพร้อมกับสมุดบัญชี 10 ล้านวางไว้ พร้อมกับจดหมายที่เขียนข้อความว่า

“ฉันไปแล้วนะ ฉันจะกลับไปอยู่บ้านกับแม่ ผ้าปูเตียงซักเสร็จและ ต า ก แห้งหมดแล้ว พับเก็บไว้ให้ที่ห้องแต่งตัวมุมขวาของตู้ เวลาอากาศหนาว อ ย่ า ลืมเอาออกมาใช้

ส่วนเสื้อเชิ้ตแขวนอยู่ในตู้เสื้อผ้า ถุงเท้าและเข็มขัดเก็บไว้ชั้นล่างของตู้เสื้อผ้านะ หลังจากที่ฉันไปแล้ว อ ย่ า ลืมกิน ย า ก ร ะ เ พ า ะ คุณไม่ค่อยดี ฉันฝากเพื่อนซื้อ ย า ไว้ให้ คุณน่าจะพอกินถึงครึ่งปี

และยังมีอีกเรื่อง คุณชอบลืมกุญแจบ้านเป็นประจำ ฉันฝากกุญแจสำรองไว้ที่ป้อม ย า ม ถ้าลืมก็ไปเอาที่ป้อม ย า ม ได้ ในตอนเช้าก่อนออกไปทำงาน อ ย่ า ลืมปิดหน้าต่าง เพราะถ้ามีฝนสาดเข้าบ้านทำให้พื้นบ้านเปียกและเสียได้

ฉันทำเกี๊ยวที่คุณชอบไว้ให้อยู่ในห้องครัว กลับมาก็ต้มกินเองได้นะ”

ลายมือของเธอในจดหมายเขียนได้แย่มาก แต่ตัวหนังสือทุกตัวแสดงถึงความจริงใจ อ ย่ า ง สุดซึ้ง และทำให้เขารู้สึกเ จ็ บต ร ง หั วใ จ เขานั่งมองเกี๊ยวที่เธอห่อเก็บไว้ให้

ทำให้นึกถึงเมื่อ 20 ปีก่อน นึกถึงช่างปูนจนๆคนหนึ่ง นึกถึงเสียงสับผักที่เตรียมห่อเกี๊ยวให้เขา ทำให้เขามีความสุขและ สั ญ ญ า กับตัวเองไว้ว่า ฉันจะต้องทำให้ผู้หญิงคนนี้มีความสุขที่สุด

เมื่อคิดได้เขาก็รีบขับรถออกไปตามหา ภ ร ร ย า ทันที และได้เจอเธอรออยู่ที่สถานีรถไฟร่าง กายของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ และพูดว่า

“คุณจะไปไหน ผมเพิ่งเลิกงาน เหนื่อยมาทั้งวัน กลับบ้านยังไม่ได้กินข้าว หน้าที่ ภ ร ร ย า เขาทำกันแบบนี้หรือไง ตามผมกลับบ้านเดี๋ยวนี้”

เมื่อเธอได้ฟังก็น้ำตาคลอ ค่อยๆลุกขึ้นเดินตามหลังเขาไป จากรอยน้ำตากลายเป็นรอยยิ้ม แต่เธอไม่รู้ว่า ผู้ชายที่เดินอยู่ข้างหน้าตอนนั้นร้องไห้หนักมาก

ขณะที่เขาขับรถตามหาเธออยู่นั้น เขากลัวว่า จะหาเธอไม่เจอ กลัวว่าจะต้องสูญเสียเธอไปตลอดชีวิต

เขาได้แต่ด่าและ โ ท ษ ตัวเองว่า ทำไมคิดไม่ได้ ทำไมถึงทิ้งผู้หญิงที่เขารักมาก ผู้หญิงที่อยู่ร่วมทุก ข์ร่วมสุขกันมา 20 กว่าปี ที่ ก ล า ย เป็นอีกส่วนหนึ่งของชีวิตที่ขาดไม่ได้ ความสุขที่แท้จริงไม่ใช่จำนวนเงินในบัญชี แต่มันคือ ร อ ย ยิ้ ม ของคนที่รักต่างหาก

ถ้าชีวิตคุณได้เจอใครคนใดคนหนึ่งที่รักคุณด้วยหัวใจ สร้างรอยยิ้ม สร้างเสียงหัวเราะ ยืมบ่า ให้ซบ ต อ น ร้องไห้ได้ แล้วคุณยังต้องการอะไรอีก

ขอบคุณที่มา krustory

Facebook Comments