แต่เล็กพ่อแม่เลี้ยงเจ้ามาด้วยความรัก แต่โตมาเจ้าตอบแทนพ่อแม่ด้วยคำกล่าวโทษเหล่านี้ เลิกได้จงเลิก เพราะ บ า ป กับพ่อแม่นั้นหนักหนา
1. ไม่ โ ท ษ พ่อแม่ว่าไร้ความสามารถ
ไม่มีใครที่เก่งไปทุกเรื่อง และไม่มีใครที่ทำทุกเรื่องได้สมบูรณ์ พ่อแม่คือผู้ให้ชีวิต ทุ่มเทเลี้ยงดูเราจบ เ ติ บ ใหญ่สิ่งนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
อย่าต่อว่าพ่อแม่ว่า “สู้ พ่ อ แ ม่ ของคนอื่นก็ไม่ได้” คำพูดนี้ เมื่อพูดออกไป ต่อให้ม้าฝีเท้าไวก็วิ่ง ต า ม ไปเก็บกลับคืนมาไม่ทัน แล้วมันจะกลายเป็นตราบาปในชีวิตคุณไปทั้งชีวิต
2. ไม่โทษ พ่ อ แ ม่ ว่าจู้จี้จุกจิก
พ่อแม่เกิดมาก่อนเรา มีประสบการณ์มากกว่าเรา อย่า ต ะ ค อ ก ท่าน เมื่อท่านจ้ำจี้จำไชให้กินข้าว ให้ใส่ เ สื้ อ ผ้าหนาๆ ให้ใส่หมวกกันน็อก ให้กลับบ้านเร็วๆ ให้เก็บห้อง ให้….ฯลฯ
เพราะคนที่รักเรา จ ริ ง เท่านั้นที่จะจู้จี้ในเรื่องนี้กับเรา พ่อแม่ไม่มีทางจู้จี้กับคนที่ไม่ใช่ลูก ห ล า น ของท่านแน่นอน หรือคุณว่าไม่จริง!
3. ไม่โทษพ่อแม่ที่ ท่ า น บ่นว่า
ที่พ่อแม่บ่นว่า ก็เพราะเราทำไม่ได้ดี ที่บ่นว่าไม่ใช่เพื่อตัวท่านเองแต่เป็นเพราะเพื่อเรา ไม่มีพ่อแม่คน ไ ห น ที่ไม่รักลูกของตนเอง
ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่ อ ย า ก ให้ลูกเจริญก้าวหน้ากว่าตนเอง ไม่มีพ่อแม่คนไหนที่ไม่ อ ย า ก ให้ลูกของตนเป็นอภิชาตบุตร ที่เก่งกล้าสามารถกว่าตนเอง
4. ไม่โทษพ่อแม่ว่า ชั ก ช้ า
ยามพ่อแม่แก่เฒ่า อย่าด่าทอว่า ท่ า น ทำอะไรชักช้า หากเรายังไม่เคยเป็นพ่อแม่ เราไม่มีทางรู้เลยว่าคนเป็นพ่อแม่ต้องใช้ความรักความอดทนมากเพียงใด ในการสอนให้เราเดิน
สอนให้เรากิน สอนให้เราอาบน้ำ สอนให้เรา…ฯลฯ ย า ม ที่ท่านหนุ่มสาว ท่านทุ่มกำลังแรง ก า ย เพื่อพวกเรา มาบัดนี้ร่างกายจึงทรุดโทรม
หากวันหนึ่งพ่อแม่แก่ชราลง กำลังวังชาเริ่มเสื่อมถอย จงจำไว้ “เห็นพ่อแม่ในวันนี้ ดุจเห็นตนเองในวันข้างหน้า” เรื่อง ก ตั ญ ญู ต้องรีบลงมือทำ
5. ไม่โทษพ่อแม่ ย า ม ท่านป่วยไข้
ไม่ว่าพ่อแม่จะยุ่งเพียงไร จะดึกดื่นเพียงไหน จะฝนตก แ ด ด ออกปานใด พอเราเจ็บไข้ท่านจะละทิ้งการงานในทันที ท่านจะพาเราไปหาหมอในทันที
ท่านจะหาวิธี เ ยี ย ว ย า รั ก ษ า เราในทันที ย า ม ที่ท่าน ป่ ว ย ไข้ เราทำเหมือนที่ท่านทำให้เราได้มากน้อยเท่าไหร่?
หรือว่าเพราะพ่อแม่ เ จ็ บ ป่ ว ย นานวัน จึงทำให้ลูกไม่กตัญญูดูแลหรือ? หรือเราจะเป็นจำนวนคนที่สังคม ต ร า หน้าว่าเป็นลูกอกตัญญูเพิ่มขึ้นอีกคนหนึ่ง
พ่อแม่ให้กายสังขารมา มิใช่ให้เรามาคอยกล่าวโทษท่านในขณะที่เราโตขึ้น พ่อแม่ก็เริ่มแก่ชราลง จวบจนลาโลก ลาลูกหลานไป อ ย่ า ง ไม่มีวันหวนกลับ
ไม่มีพ่อแม่ก็ไม่มีเรา โทษกล่าวพ่อแม่ มิสู้เข้าใจพ่อแม่ หากแม้แต่พ่อแม่คุณยังให้อภัยไม่ได้ แล้วจะไปให้อภัยใครในโลกใบนี้ได้?
ร้อยพันความดีงามความกตัญญูมาเป็นอันดับที่หนึ่ง เริ่มจากเวลานี้ วันนี้ อ ย่ า ได้โทษกล่าวพ่อแม่อีกต่อไป
ขอบคุณที่มา จาก นุสนธิ์บุคส์
